China heeft lange tijd een dominante positie ingenomen in de wereldwijde textielindustrie en heeft zijn plaats verdiend als "de fabriek van de wereld". Recente ontwikkelingen wijzen echter op belangrijke veranderingen in het landschap, met een verschuiving van de productie naar Zuidoost-Azië en nieuwe uitdagingen. Dit artikel onderzoekt de factoren achter China's historische opkomst in textiel, de voortdurende industriële overdracht en de toekomst van China's textielsector in een snel evoluerende wereldeconomie.
China's textielhausse aan het eind van de 20e eeuw werd gevoed door de enorme en betaalbare arbeidskrachten. In deze periode nam de migratie van het platteland naar de steden een hoge vlucht toen miljoenen arbeiders naar de industriële sectoren verhuisden, waardoor de textielindustrie over voldoende en goedkope arbeidskrachten beschikte.
De zware investeringen van de Chinese overheid in infrastructuur speelden een cruciale rol in de opkomst van de industrie.
Deze ontwikkelingen hebben China gepositioneerd als een efficiënt en kosteneffectief centrum voor textielproductie.
Doordat China textiel op grote schaal kon produceren, konden fabrikanten schaalvoordelen behalen, waardoor de kosten daalden.
Ondersteunend overheidsbeleid was cruciaal voor de ontwikkeling van de industrie.
De toetreding van China tot de Wereldhandelsorganisatie (WTO) in 2001 was een keerpunt, waardoor de Chinese fabrikanten met minder handelsbelemmeringen toegang kregen tot de wereldmarkten.
China's verticaal geïntegreerde toeleveringsketens, van vezelproductie tot eindproducten, zorgen voor efficiëntie en kostenbeheersing. Het land biedt ook een gevarieerd productassortiment, van basiskleding tot high-tech performance stoffen, die voldoen aan de uiteenlopende wereldwijde eisen.
Naarmate de Chinese economie volwassener werd, stegen de lonen, waardoor het kostenvoordeel dat aanvankelijk wereldwijde merken aantrok, afnam. In 2023 verdienden Chinese fabrieksarbeiders bijvoorbeeld tussen $982 en $1.685 per maand, aanzienlijk meer dan arbeiders in Vietnam of Bangladesh.
Landen als Vietnam, Cambodja en Bangladesh bieden nu lagere arbeidskosten, gunstige handelsovereenkomsten en een groeiende industriële basis, waardoor ze aantrekkelijke alternatieven zijn voor textielproductie.
Tarieven, zoals die tijdens de handelsoorlog tussen de VS en China, hebben merken ertoe aangezet om hun toeleveringsketens te diversifiëren. Zuidoost-Aziatische landen, met hun vrijhandelsovereenkomsten en preferentiële behandeling, zijn belangrijke begunstigden geworden.
Strenge milieuregels in China, in combinatie met de hoge kosten van naleving, hebben ertoe geleid dat sommige bedrijven zijn verhuisd naar landen met soepelere normen.
Om de stijgende arbeidskosten tegen te gaan, investeert China fors in automatisering en slimme productie. Verwacht wordt dat geavanceerde technologieën zoals robotica en AI tegen 2024 bijna 50% van de textielproductieactiviteiten zullen automatiseren.
Door de groeiende vraag van consumenten naar milieuvriendelijke producten past China duurzame praktijken toe, zoals:
Overheidsvoorschriften leggen ook strengere milieunormen op, waardoor China een leidende rol zou kunnen spelen op het gebied van duurzame textielproductie.
Nu de groei van de export vertraagt, richt China zich op de binnenlandse markt. In 2025 zal de kledingverkoop in China naar verwachting meer dan 415 miljard dollar bedragen, dankzij de stijgende consumentenbestedingen.
China verlegt zijn aandacht naar hoogwaardige producten, zoals technisch textiel voor medische, auto- en sporttoepassingen. Deze verschuiving naar innovatie is bedoeld om lucratievere marktsegmenten te veroveren.
Via initiatieven als het Belt and Road Initiative investeert China in textielfabrieken in het buitenland en zorgt het ervoor dat het ondanks industriële overdrachten een integraal onderdeel blijft uitmaken van de wereldwijde toeleveringsketens.
Hoewel industriële overdrachten en stijgende kosten uitdagingen vormen, verliest China zijn relevantie in de wereldwijde textielindustrie niet. Integendeel, de sector evolueert. Door technologische vooruitgang, duurzaamheid en hoogwaardige productie te omarmen, is China klaar om een belangrijke speler te blijven, zij het in een andere hoedanigheid.
China's toekomst in textiel zal waarschijnlijk meer nadruk leggen op kwaliteit dan op kwantiteit, met een focus op duurzaamheid, innovatie en binnenlandse groei. Naarmate de industrie zich aanpast aan de nieuwe realiteit, kan de transformatie de weg bereiden voor een veerkrachtigere en meer concurrerende textielsector in de komende decennia.
